خلاصه ای از ویژگی های آلیاژ فلز برنج
قابلیت شکل‌دهی برنج به میزان محتوای روی آن بستگی دارد؛ برنج‌هایی که بیشتر از ۴۵ درصد روی دارند، به صورت سرد و گرم قابل کار نیستند. این برنج‌ها به نام برنج‌های سفید شناخته می‌شوند و اهمیت صنعتی چندانی ندارند، اگرچه به صورت دانه‌ای در جوشکاری استفاده می‌شوند؛ همچنین اساس برخی آلیاژهای مورد استفاده در ریخته‌گری با قالب‌گیری هستند. برنج‌های قابل شکل‌دهی به گروه‌هایی قابل تقسیم هستند؛ آن‌هایی که به صورت سرد قابل کار هستند (معمولاً کسانی با کمتر از ۴۰ درصد روی) و آن‌هایی که محتوای روی بیشتری دارند و نیاز به کار گرم دارند. گروه قبلی، که به عنوان برنج‌های آلفا شناخته می‌شوند، به طور گسترده در تولید سوزن، پیچ و مهره، و جعبه‌های تفنگ استفاده می‌شوند. برنج‌های بتا کمتر انعطاف‌پذیر ولی قوی‌تر هستند و بنابراین برای تولید دستگیره‌های آب‌گرم، سرشیر، قطعات پنجره و در و سایر تجهیزات مناسب هستند. گروه سوم برنج‌ها شامل آن‌هایی است که علاوه بر مس و روی، عناصر دیگری را به منظور بهبود ویژگی‌های فیزیکی و مکانیکی، مقاومت در برابر خوردگی، قابلیت ساخت و ترمیم‌پذیری یا تغییر رنگ اضافه می‌کنند. در بین آن‌ها برنج‌های سربی، که به راحتی ماشین‌کاری می‌شوند؛ برنج‌های دریایی و اداریالتی، که مقدار کمی قلع از مقاومت آن‌ها در برابر خوردگی توسط آب دریا بهبود می‌بخشد؛ و برنج‌های آلومینیومی که در جایی که برنج دریایی ممکن است شکست بخورد، قدرت و مقاومت در برابر خوردگی را فراهم می کنند.